انواع دریبل
بازیکن، علاوه بر اینکه باید از یک تکنیک و مهارت بالا
در دریبل و تک دریبل بهرهمند باشد، باید بتواند در موقعیتهای
مختلف بازی به صورتهای متنوع و متفاوت از آن استفاده کند.
دریبل در حالت ایستادۀ پایه :1گاهی اوقات بازیکن در شرایطی قرار میگیرد که نمیتواند به حرکات
تهاجمی خود ادامه دهد و ضمناً با توجه به مقررات مربوط به سه ثانیه و سه گام حق
نگهداشتن بیش ٔ تر توپ را ندارد. در این لحظه گذرا تنها راه حل حفظ توپ دریبل
درجاست. روش آن به شرح زیر است:
ــ بازیکن در حالت ایستادهٔ پایه با دست پرتاب (قوی،)
نزدیک به خود و تا ارتفاع کمر درجا دریبل میکند (الف).
ــ محل برخورد توپ با زمین در دریبل درجا میتواند جلو و
بیرون پای موافق دست دریبل انجام شود و یا جلو (تقریباً به اندازه یک پا) و بین دو
پا انجام شود که هر کدام مزایا و معایب خاص خود را دارند.دریبل درجا تنها در صورتی
که ضرورت داشته باشد باید انجام گیرد. در غیر این صورت، باعث کندی بازی و به هم
خوردن آهنگ حمله میشود.
دریبل در حال حرکت : در حین
بازی، دریبل در حال حرکت به انواع2 متفاوت دیده میشود. برای مثال در ضدحمله، برای
جلورفتن سریع، برای سازمان دادن به حمله و از این قبیل، دریبل کردن در حرکت یکی از
عوامل مهم محسوب میشود. البته، به نسبت سرعت پیشروی و همچنین، نحوهٔ استقرار
بازیکنان دفاع، تکنیکهای متفاوت در دریبل درحال حرکت بهکار میرود که نمونه هایی ازآن
به شرح زیر هستند:
دریبل بلند:3 این نوع دریبل در صورتی که
بازیکن بخواهد مسافت طولانی را بدون مزاحمت افراد مقابل طی کند کاربرد دارد.
توجه به نکات زیر در این تکنیک مهم است:
ــ برای اجرای روان و راحت دریبل بلند لازم است که آهنگ
دریبل کردن با حرکات گامها در دویدن تنظیم شود.
ــ با پیشروی یک گام به جلو، دست مخالف جلو
می ّ رود و توپ را به سمت زمین به صورت مورب ارسال میدارد (الف).
ــ مقدار فشار دست به توپ باید به حدی باشد که توپ در
برگشت تا حدود کمر بازیکن بالا بیاید (ب).
ــ به این ترتیب، محل برخورد توپ با زمین به سرعت بازی ّ
کن بستگی دارد. باید به طرف جلو و مورب باشد و ضمناً، دریبل در سمت دست قوی انجام
شود و توپ فقط تا ارتفاع کمر بازیکن بالا بیاید در دریبل در حال حرکت مچ دست نقش
مهمی را اجرا میکند.
این روش دریبل کردن سرعت حرکت بیشتری را
برای پیشروی به بازیکن میدهد، از اینرو میتواند به نحو مؤثری در ضدحمله
مورد استفاده قرار گیرد و البته بهتر است در مجاورت
افراد دفاع انجام نشود، زیرا دور بودن توپ از بدن فرصت گرفتن آن را برای
آنها فراهم میآورد.
دریبل کوتاه:4 دریبل در نزدیکی افراد دفاع
به صورت دیگری انجام میشود:
ــ برای راحتی تغییر مسیر سریع و حفظ بهتر توپ از بازیکن
دفاع، دارندهٔ توپ مرکز ثقل بدن خود را پایین میآورد و با خم
کردن تدریجی زانوها و چرخش اندک بالاتنه به سمت توپ،
ارتفاع دریبل کاهش پیدا میکند (الف.) (حدود زانو)
ــ در این وضعیت، برای محافظت بهتر توپ لازم است دریبل
در نزدیک بدن و پایینتر از ارتفاع کمر انجام شود و در عوض به تعداد آن افزوده گردد.
ــ برای راحتی تغییر مسیر سریع و حفظ بهتر توپ از بازیکن
دفاع، دارندهٔ توپ مرکز ثقل بدن خود را پایین میآورد و با خم
کردن تدریجی زانوها و چرخش اندک بالاتنه به سمت توپ،
ارتفاع دریبل کاهش پیدا میکند (الف.) (حدود زانو)
ــ در این وضعیت، برای محافظت بهتر توپ لازم است دریبل
در نزدیک بدن و پایینتر از ارتفاع کمر انجام شود و در عوض
به تعداد آن افزوده گردد.
ــ در دریبل کوتاه بهتر است که با هر گام، یک مرتبه
دریبل کوتاه انجام شود و ضمناً دست دوم (دورترین دست) بدن و توپ را
در مقابل بازیکن دفاع محافظت کند (ب).
تفاوت دربیل کوتاه و دربیل بلند در هدف استفاده است.
این نوع دریبل به مهاجم اجازه میدهد با
قرار دادن بدنش بین توپ و مهاجم، از آن در برابر وی محافظت کند. بنابراین، در
مرحله سازماندهی حمله، به ویژه در شرایطی که مهاجم به او نزدیک است، دریبل کوتاه
عملی و مطمئن است.
در دریبل در حال حرکت، بازیکن باید سرعت حرکت خود را
طوری تنظیم کند که بتواند در هر موقعیت توپ را کنترل کند وبه راحتی حرکات بعدی را
پی بگیرد.
دریبل درجا و در حال حرکت، علاوه بر آن که یکی از عوامل
مهم حمله به حساب میآید، تقریباً ٔ در همه اعمال تهاجمی سهم دارد. برای نمونه،
حرکات تهاجمی از قبیل دریافت، پاس دادن، سد کردن تهاجمی، گول زدن یا شوت به
دروازه، همگی، معمولاً پس از دریبل انجام میشوند و علاوه بر آن، سازماندهی مستمر و
روان حمله، بدون تکیه بر دریبل درجا و در حال حرکت اصولاً امکان ندارد. بنابراین،
بازیکن باید در تکنیکهای دریبل درجا و در حال حرکت تبحر پیدا کند تا نه تنها
بتواند از آنها برای پیشروی با توپ استفاده کند بلکه اجرای روان و مطمئن سایر
تکنیکهای تهاجمی نیز برایش آسان گردد.